جلوگیری از پرداخت ضمانت نامه بانکی
هنگامی که ذینفع، درخواست پرداخت یک ضمانت نامه بی قید و شرط را می کند، بانک اصولاً باید فوراً وجه ضمانت نامه را پرداخت کند و نمی تواند درخواست توضیح و یا توجیه بیشتر از ذینفع بکند . همچنین بانک قادر به بررسی زمینه شیوه اجرای قرارداد پایه و پرداختن به ایرادات آن نمی باشد. اصول هنگامی که درخواست پرداخت یک ضمانت نامه می شود، بانک نفع مهمی در عدم پرداخت آن ندارد و غالباً آمادگی پرداخت آن را نیز دارد.
جلوگیری از پرداخت ضمانت نامه بانکی
با این‌حال بند ۲ مقررات یکنواخت ضمانت نامه های قراردادی، برای حفظ حقوق احتمالی دستور دهنده چنین می گوید:
به محض دریافت درخواست پرداخت ضمانت نامه، بانک باید طرف قرارداد و دستور دهنده را بدون تاخیر از این درخواست پرداخت و مدارکی که دریافت کرده است آگاه سازد.
بررسی شیوه های احتمالی جهت جلوگیری از پرداخت وجه ضمانت نامه
دستور عدم پرداخت ضمانت خواه
ضمانت نامه بانکی بر پایه توافق های طرفین، بی قید و شرط بوده و ضمانت خواه نمی تواند به طور یک جانبه از تعهد قراردادی خود که طبق اصول کلی حاکم بر قراردادها به ویژه ماده ۲۱۹ قانون مدنی نسبت به طرفین الزام آور است پرهیز نمایند، او و چنین تقاضایی را از بانک نموده است، که مبلغ ضمانت نامه را بدون قید و شرط و با اولین دستور ذینفع به او پرداخت کند.
دستور عدم پرداخت توسط مراجع قضایی
آیا ضمانت خواه می تواند دستور عدم پرداخت ضمانت نامه را از دادگاه تقاضا نماید؟ آیا ضمانت نامه قابل توقیف است؟ صدور دستور موقت، مستلزم استناد به قرارداد پایه است. بدیهی است این روش باعث متزلزل شدن اعتبار ضمانت می شود. ضمانت نامه بانکی مکانیزمی است که بانک باید بدون قید و شرط وجه آن را بپردازد. از طرفی حیثیت و اعتبار بانک ایجاب می کند پس از پرداخت مبلغ ضمانت نامه جلوگیری نکند. بنابراین و اساساً، دستور موقت نباید حتی با ارائه دلایل موجه صادر گردد. چرا که، قدرت الزام آور قراردادی که به درستی منعقد گردیده است، نه تنها به طرفین بلکه به قاضی نیست تحمیل می گردد. ویژگی استقلال ضمانت نامه ها نیز، هرگونه استناد به قرارداد پایه را نفی می کند .
تامین خواسته
وقتی بحث از تامین خواسته به میان می آید، وجود طلبی پرداخت نشده به بستانکار به ذهن متبادر می شود . آیا ضمانت نامه مال است و قابل توقیف ؟ آیا با قرار تامین خواسته وجه ضمانت نامه قابل توقیف می باشد ؟ اگر ضمانت نامه طلب ذینفع از بانک محسوب شود، مانند هر طلب دیگری قابل توقیف می باشد . در صورتی که می دانیم، مادامی که ضمانت خواه و یا متعهد از شرایط قرارداد تخلف نکرده است، ذینفع اقدام به مطالبه وجه ضمانت نامه نخواهد کرد؛ و چه بسیارند ضمانت نامه هایی که هیچوقت از حالت بالقوه به فعل در نمی آیند . در واقع ضمانت نامه یک دین احتمالی و تضمینی است . اگر از سوی ذینفع مطالبه شود به دین تبدیل میشود و تا زمانی که مطالبه نشده صرفا یک تضمین تلقی شده و تضمین را نمی توان توقیف نمود .
حق رجوع بانک به ضمانت خواه پس از پرداخت
هنگامی که ذینفع درخواست پرداخت وجه ضمانت نامه را می کند و بانک نیز با رعایت شروط، آن را پرداخت می کند می تواند به ضمانت خواه که ضمانت نامه به تقاضای او صادر شده است رجوع کرده و درخواست وصول مطالبات خود را به نماید.
اگر ضمانت خواه از باز پرداخت مبلغی که بانک پرداخته است خودداری کند، بانک می تواند از محل وثائقی که در اختیار دارد طلب خود را وصول نماید.
حق رجوع ضمانت خواه به ذینفع ضمانت نامه
هنگامی که تعهد مبنای صدور ضمانت نامه اجرا شده باشد، درخواست مبلغ ضمانت نامه از سوی ذینفع موجه نیست. حال اگر ذینفع به هر دلیل درخواست وجه ضمانت نامه را بکند، اگر بانک با رعایت شرایط شکلی، ضمانت نامه را پرداخت کند مسئولیتی برای بانک به وجود نمی آید. ولی ضمانت خواه حق دارد علیه ذینفع که مبلغ ضمانت نامه را بدون داشتن حق حق دریافت کرده است در دادگاه، طرح دعوا کند.
بدون دیدگاه