دعوای انحلال شرکت با مسئولیت محدود
امروزه با وجود پیشرفت و افزایش تحولاتی که زندگی شهری را تحت الشعاع قرار داده، انسان‌ها همواره در پی کسب سود و منافع بیش‌تر در کنار یکدیگر هستند. از این رو به مرور و با گذشت زمان افراد تصمیم رسیدن به اهداف خود را در قالب یک قرارداد گنجانده و شرکت‌ها را تشکیل دادند.
شرکت‌ها پس از ثبت دارای شخصیت حقوقی شده و به واسطه‌ی همین موضوع همچون اشخاص حقیقی دارای حق و تکالیفی هستند و همواره می‌توانند امتیازات آن را مورد استفاده قرار دهند.
از نکات حائز اهمیت ایجاد شرکت‌ها، اخذ شناسه ملی به منظور جلوگیری از سوء استفاده احتمالی است. امروزه شرکت‌ها بدون دریافت شناسه ملی قادر به فعالیت نیستند.
نحوه طرح دعوای انحلال شرکت در دادگاه
قانون تجارت ایران شرکت ها را به 7 نوع تقسیم نموده که شامل:
- شرکت‌های سهامی (سهامی عام و سهامی خاص).
- شرکت‌های تعاونی.
- شرکت‌های تضامنی.
- شرکت‌های نسبی.
- شرکت‌های مختلط سهامی.
- شرکت‌های مختلط غیر سهامی.
- شرکت‌های با مسئولیت محدود هستند که هدف از تحریر این متن برسی شرکت با مسئولیت محدود و دعاوی مربوط به انحلال این شرکت‌ها می‌باشد.
شرکت با مسئولیت محدود
این نوع از شرکت‌ها برای انجام امور تجاری بین دو یا چند نفر تشکیل شده که مسئولیت هر یک از شرکا در مقابل تعهدات و قروض به اندازه‌ی سهم آن‌ها در سرمایه‌ی شرکت است.
در شرکت‌های با مسئولیت محدود، ضروری است که عبارت با مسئولیت محدود در مقابل نام شرکت ذکر گردد در غیر این صورت شرکت از نوع تضامنی محسوب شده و در مقابل اشخاص ثالث به عنوان شرکت تضامنی بوده و تابع مقررات آن می‌باشد.
موضوع شرکت با مسئولیت محدود می‌تواند در حدود امر یا موضوعی خاص فعالیت کرده و یا به صورت گسترده و دارای مصادیق گوناگون باشد.
شرکت با مسئولیت محدود می‌تواند برای مدتی محدود یا غیر محدود تشکیل شود.
تقسیم سود و زیان
اصولا تقسیم سود و زیان در این نوع شرکت‌ها بر پایه اساسنامه شرکت بوده و چنانچه در اساسنامه در رابطه با نفع و ضرر شرکت تعیین تکلیف نشده باشد، هر یک از شرکا به نسبت سرمایه‌ی خود مسئول نفع و ضرر شرکت است.
نحوه‌ی تصمیم گیری
در شرکت‌های با مسئولیت محدود تصمیمات به اکثریت لااقل نصف سرمایه اتخاذ می‌شود. به این ترتیب شرکا به نسبت سهمی که دارند دارای حق رای هستند مگر این که در اساسنامه شرکت ترتیب دیگری مقرر شده باشد.
موارد انحلال شرکت با مسئولیت محدود
انحلال این شرکت‌ها مطابق با ماده‌ی 114 قانون تجارت به شرح ذیل است:
- زمانی که شرکت هدفی را که به منظور آن تشکیل شده بود را محقق کرده باشد و یا اینکه انجام آن غیر ممکن باشد.
- در صورتی که شرکت به مدت معینی تشکیل و نیز مدت آن منقضی شده باشد.
- در صورت ورشکسته شدن شرکت.
- وقتی شرکا که سهم آن‌ها از نصف سرمایه شرکت بیش‌تر است تصمیم به انحلال گیرند.
- زمانی که نصف سرمایه شرکت به واسطه‌ی ضررهای وارده از بین رفته باشد، یکی از شرکا می‌تواند تقاضای انحلال کرده و در صورتی که دلایل او نزد محکمه موجه باشد و همچنین شرکای دیگر قادر به پرداخت سهمی که در صورت انحلال به او تعلق می‌گیرد نباشند، شرکت منحل می‌شود.
- زمانی که یکی از شرکا فوت شده و فوت یکی از شرکا به موجب اساسنامه شرکت سبب انحلال آن گردد.
دعوای انحلال شرکت با مسئولیت محدود
چنانچه مجمع عمومی فوق العاده شرکت طبق مفاد اساسنامه شرکت و مقررات قانونی، به وظایف خود در رابطه با انحلال شرکت و در مواجهه با موارد انحلال، وارد عمل نشود، هر یک از ذینفعان می‌توانند از طریق دادخواست، انحلال شرکت را درخواست نمایند. بنابراین متقاضی می‌تواند اقدام به طرح دعوای انحلال شرکت از طریق دفاتر خدمات الکترونیکی قضایی نموده و سبب انحلال شرکت شود.
دادگاه مستقر در مرکز اصلی شرکت، مطابق ماده 22 قانون آیین دادرسی دادگاه‌های عمومی و انقلاب، صالح بر رسیدگی به دعوای انحلال شرکت می‌باشد.
بدون دیدگاه