شرکت های سهامی عام و خاص
امروزه با وجود پیشرفت و افزایش تحولاتی که زندگی شهری را تحت الشعاع قرارداده، انسان ها همواره در پی کسب سود و منافع بیشتر در کنار یکدیگر هستند. از اینرو به مرور و با گذشت زمان افراد تصمیم رسیدن به اهداف خود را در قالب یک قرارداد گنجانده و شرکت هارا تشکیل دادند.
شرکت ها پس از ثبت دارای شخصیت حقوقی شده و به واسطه ی همین موضوع همچون اشخاص حقیقی دارای حق و تکالیفی می باشند و همواره می توانند امتیازات آن را مورد استفاده قرار دهند.
از نکات حائز اهمیت ایجاد شرکت ها، اخذ شناسه ملی به منظور جلوگیری از سوءاستفاده احتمالی می باشد. امروزه شرکت ها بدون دریافت شناسه ملی قادر به فعالیت نیستند.
شرکت های سهامی عام و خاص
قانون تجارت ایران شرکت ها را به 7 نوع تقسیم نموده که شامل:
- شرکت های سهامی (سهامی عام و سهامی خاص)
- شرکت های تعاونی
- شرکت های تضامنی
- شرکت های نسبی
- شرکت های مختلط سهامی
- شرکت های مختلط غیر سهامی
- شرکت های با مسئولیت محدود می باشند.
هدف از این نوشتار برسی شرکت های سهامی عام و خاص می باشد.
شرکت های سهامی
مطابق ماده یک لایحه قانونی اصلاح بخشی از قانون تجارت، در شرکت های سهامی، سرمایه به سهام تقسیم شده و مسئولیت صاحبان سهام، در محدوده مبلغی است که در شرکت سرمایه گذاری کرده اند. هر قسمت از سرمایه تقسیم شده ی شرکت سهامی را سهم می نامند و صاحب هر سهم به اندازه مبلغ سرمایه او، نسبت به بدهی های شرکت مسئولیت دارد.
شرکت های سهامی به دو دسته ی شرکت سهامی عام و شرکت سهامی خاص تقسیم میشود که در ادامه به برسی مفهوم و تفاوت های آن ها می پردازیم.
شرکت سهامی عام
سهامی عام عنوانیست که به شرکت هایی با موضوعات، فعالیت ها و پروژه های بزرگ عمرانی، صنعتی و …. تعلق می گیرد. در واقع در شرکت های سهامی عام، موسسین از طریق فروش سهام به مردم، قسمتی از سرمایه ی شرکت را فراهم می کنند. در این شرکت ها 51 درصد سهام (به بالا) در دست عموم مردم بوده و فروش قسمتی از سرمایه شرکتِ در شرف تاسیس در قالب سهام به عموم از طریق موسسان امکان پذیراست.
این اقدامات از طریق اعلامیه ای حاوی اطلاعات شرکت در شرف تاسیس، به اطلاع عموم مردم میرسد. در این اعلامیه اطلاعاتی از جمله مهلت خرید، مبلغ نقدی، قیمت سهام، بانک و شعبه مربوطه ذکر شده است که عموم مردم به واسطه ی درج این اعلامیه ها در روزنامه، مطلع گشته و اقدام به خرید آن می نمایند . این اعلامیه ها تحت عنوان اعلامیه پذیره نویسی بوده و از اسباب حائز اهمیت در تشکیل شرکت های سهامی عام محسوب می شود.
در این نوع شرکت ها صاحبان سهام قادر به فروش سهم خود در بورس و انتقال مالکیت خود به دیگران می باشند. در واقع شرکت های سهامی عام فعالیت های اقتصادی سنگین و ایجاد سرمایه بزرگ را با جمع شدن سرمایه های کوچک سبب می گردند.
نقل و انتقال سهام در شرکت های سهامی عام به رضایت سهامداران دیگر محدود نمی شود و به سهولت امکانپذیر است.
شرکت سهامی خاص
عنوان سهامی خاص به شرکت هایی اطلاق می گردد که تمام سرمایه آن به هنگام تاسیس توسط موسسین تامین گردیده است. سهام این شرکت در اختیار عموم نبوده و نیز قادر به انتقال و داد و ستد آن در بورس اوراق بهادار نمی باشند اما مردم می توانند به سهولت آن را معامله کنند.
مطابق مطالب ذکر شده، سرمایه شرکت های سهامی خاص می بایست توسط موسسان تامین شده و قسمتی از آن نیز به صورت سپرده در بانک قرار گیرد . در شرکت های سهامی خاص مانند شرکت های با مسئولیت محدود، هر یک از شرکا به نسبت سرمایه ی خود مسئول ضرر شرکت می باشد و جبری برای صرف اموال شخصی افراد در رابطه با بدهی های شرکت وجود ندارد.
تفاوت های شرکت سهامی عام و خاص
- برای تاسیس شرکت های سهامی عام نیاز به پذیره نویسی عمومی می باشد در حالی که حق مراجعه به عامه مردم در شرکت های سهامی خاص وجود ندارد.
- شرکت های سهامی خاص اجازه ی ورود به بازار بورس را ندارند این در حالیست که شرکت سهامی عام امکان عرضه سهام در بازار بورس را دارا هستند.
- تعداد مدیران و سهامداران در شرکت های سهامی خاص حداقل 3نفر و در شرکت های سهامی عام حداقل 5 نفر می باشد.
- صدور اوراق قرضه تنها در شرکت های سهامی عام امکان پذیر می باشد.
- نقل و انتقال سهام در شرکت های سهامی خاص زمانی امکان پذیر است که مدیران و مجامع شرکت بر آن توافق نموده باشند، در حالی که موافقت سهامداران در نقل و انتقال سهامِ شرکت های سهامی عام شرط نمی باشد.
- درج عبارت <سهامی خاص> در شرکت های سهامی خاص و عبارت <سهامی عام> در شرکت های سهامی عام ضروری است و باید قبل یا بعد از نام شرکت، به طور روشن و خوانا در کلیه اوراق و اطلاعیه ها و آگهی های شرکت قید شود.
بدون دیدگاه