انواع قرارداد کار و شرایط آن‌ها
یکی از مهم‌ترین مسائل در دنیای کسب و کار، قراردادها هستند که هر کدام با توجه به نوع فعالیتشان، دارای ویژیگی‌های خاصی هستند و افراد حاضر در بازار ملزم به داشتن اطلاعات در این ضمینه هستند.
مفاهیم پایه در ارث و مالکیت مشاع
مفهوم قرارداد کار
قرارداد کار براساس ماده 7 قانون کار به قراردادهایی کتبی یا شفاهی اطلاق می‌شود که در آن کاری برای مدتی موقت یا غیر موقت توسط کارگر برای کارفرما در قبال دریافت حق السعی انجام می‌گردد.
مطابق ماده 2 قانون کار کسی که به درخواست کارفرما، کاری را در ازای دریافت حق السعی اعم از حقوق، مزد، سهم سود و یا سایر مزایا انجام می‌دهد، به عنوان کارگر شناخته می‌شود.
کارفرما نیز مطابق قانون شخصی است حقیقی یا حقوقی، که کارگر به درخواست او در مقابل دریافت حق السعی برای او کار می‌کند.
قراداد کار پس از توافق کارمند و کارفرما بر سر یک عنوان شغلی، میان آن‌ها منعقد گشته و به امضای طرفین می‌رسد و مسائل مهم مربوط به فعالیت و حوزه کاری را مشخص می‌کند. این قرارداد یک نوع سند رسمی بوده که رضایت خاطری را میان کارگر و کافرما ایجاد می‌کند.
مسئله‌ی قرارداد همواره از اهمیت ویژه‌ای در دنیای کسب و کار برخوردار بوده است و بهتر است که هر کارگر و کارفرما اطلاعات صحیح و کافی از آن را در اختیار داشته باشد.
شرایط قرارداد کار
همانگونه که ذکر شد قرارداد کار سند است که مسائل مربوط به شغل، بین کارگر و کارفرما ذبل ان توافق می‌گردد.
- قرارداد کار نیز همانند سایر قراردادها دارای دو طرف تحت عنوان کارفرما و کارگر یا هر عنوانی است که انجام کار را بر عهده دارد.
- تمام مواردی که دغدغه‌ای برای کارگر و کارفرما محسوب می‌شوند می‌بایست در قرارداد کار عنوان شود ازجمله وضعیت بیمه، میزان دستمزد، شرح وظایف و ساعات کاری.
انواع قراردادهای کار
انواع مختلفی از قراردادهای کار بسته به تمایل کارگر و کارفرما وجود دارد. قراردادهای کاری معمولا براساس زمان کاری توافق و دسته بندی می‌شود.
قراردادهای کار دائم
در این نوع از قراردادها تنها تاریخ شروع نقش ایفا کرده و ثبت می‌شود. در واقع زمانی برای پایان کار در این نوع از قراردادها در نظر گرفته نمی‌شود. این نوع قرادادها برای مدتی نامحدود و غیر موقت میان طرفین تنظیم و امضا می‌شود.
قرارداد دائم فواید بسیاری را برای کارگران به دنبال دارد و همچنین امنیت شغلی آن‌ها را به خطر نمی‌اندازد.
مطابق تبصره 2 ماده 7 قانون کار، کارهایی که جنبه مستمر دارد، در صورت ذکر نشدن مدت در قرارداد، از نوع دائمی محسوب می‌گردد.
اخراج کارگران از نکات حائز اهمیت در این نوع از قراردادها است؛ چرا که مطابق قانون اخراج کارگران بدون دلیل موجه امکان پذیر نیست. در صورتی که کارفرمایی خواستار اخراج کارگری ذیل قرارداد کاری دائمی باشد، باید از فرایند و تشریفات خاص ذکر شده در قانون استفاده کرده و یک دلیل موجه نیز داشته باشد. همین موضوع مقبولیت کم‌تر این نوع از قراردادها را میان کارفرمایان سبب گردیده و ترجیح آن‌ها را به سوی انعقاد قراردادهای موقت سوق داده است.
قراردادهای کار موقت
از دیگر قراردادها که مورد توجه بیش‌تری قرار می‌گیرد قرارداد کار موقت بوده که به دلیل سهولت انعقاد آن‌ها، شاهد تمایل تعداد کثیری از کارفرمایان نسبت به تنظیم قرارداد موقت و غیر دائمی هستیم.
در این قرارداد طرفین به انجام کاری در مدت محدود توافق می‌نمایند. از مهم‌ترین مشخصه قرارداد کار موقت می‌توان به تعریف زمان شروع و پایان کار در آن اشاره کرد که طبق آن کار بین کارفرما و کارگر در تاریخ معینی از قرارداد، خاتمه پیدا می‌کند.
این قرارداد از نوع معین است و قانون گذار به منظور حفظ حقوق کارگران، شرایطی معین را برای آن در نظر گرفته است. بنابر این کارفرما و کارگر قادر به توافق بر سر حقوق و مزایایی که خلاف یا کم‌تر از آنچه که در قانون پیش بینی شده است، هستند.
کارفرما در طول مدت این قرارداد، قادر به اخراج و یا فسخ قرارداد مگر با کسب موافقت شورای اسلامی نمی باشد.
قرارداد کار ساعتی
این نوع از قرارداد برای مشاغلی که در آن کارگران نیاز به حضور تمام وقت در محل کار ندارند کاربرد دارد. مطابق تبصره 1 ماده 35 قانون کار، در صورت ارتباط انجام کار با ساعت آن، دستمزد به شکل ساعتی و در صورتی که بر اساس مدت یا نحوه انجام کار و یا محصول تولید شده باشد به شکل کارمزد بوده، همچنین اگر دریافت دستمزد بر اساس میزان انجام کار و یا محصول تولید شده در زمانی معین باشد، کارمزد به صورت ساعتی قابل دریافت است.
بدون دیدگاه