تضمین های بیمه نامه دریایی
گرچه در یک قرارداد بیمه، شخص بیمه گر از طریق فراگرد اصل حسن نیت مورد حمایت قرار می گیرد، اما اثبات عدم حسن نیت یا عدم افشای حقایق عمده، فوق‌العاده دشوار است. از این رو عملی ترین راه حصول اطمینان از ماهیت درست یک قرارداد بیمه استفاده از تضمین است.
در بیمه دریایی، واژه تضمین به صورت متناقض و گیج کننده ای مورد استفاده قرار می گیرد. در نگاه اول، این واژه به شرطی اطلاق می شود که قرار است به وسیله بیمه گذار به اجرا گذاشته شود . در نگاه دوم، این واژه برای خاطر نشان کردن صرف یک محدودیت یا استثنا راجع به عبارات کلی بیمه نامه به کار می رود.
نوع اول تضمین، به تضمین تعهدی شهرت دارد. این تضمین ها تعهداتی هستند که به موجب آن ها، بیمه گذار تعهد می کند که واقعیت های معینی موجودند؛ این تضمین ها به شکل های زیر هستند:
تضمین میشود که کالا با مهارت بسته بندی شده اند یا تضمین میشود که کالا سنگ آهن نباشد، یا اینکه اقلام مخاطره‌آمیز بیمه شده، اقلام تجارتی و قانونی هستند.
نوع دوم تضمین که تضمین مستثنا کننده شهرت دارد، به طور کلی با تضمین قبلی متفاوت است و به موجب آن، بیمه گر در اوضاع و احوالی که در قرارداد ذکر می شود، معافیت مسئولیت پیدا می کند.
واژه تضمین که در حقوق بیمه دریایی به کار برده می شود همان واژه شرط است که در خصوص دیگر قراردادها مورد استفاده قرار می گیرد.
تضمین های دریایی ممکن است صریح یا ضمنی باشند.
تضمین های بیمه نامه دریایی
تضمین صریح
تضمین صریح تضمینی است که به هر شکل یا مضمونی میتواند باشد مشروط بر اینکه قصد تعهد و تضمین از آن استنتاج گردد. چنین تضمینی را می توان به صورت مکتوب در خود بیمه نامه آیا در سند مرتبط دیگری قید نمود . علی الاصول تضمین صریح تضمین ضمنی را مستثنا نمی‌نماید مگر اینکه متعارض آن باشد.
به عنوان مثال اگر مالک کشتی مسیر عرفی و قراردادی را بدون دلیل موجه رعایت ننماید در اینجا مالک کشتی مرتکب نقض طی مسیر خاص شده و بیمه گر از این تاریخ به بعد هیچ گونه مسئولیتی مطابق بیمه‌نامه نخواهد داشت.
تضمین های ضمنی
مهمترین تضمین های ضمنی عبارتند از:
- در هر بیمه سفری قابلیت دریانوردی کشتی از آغاز سفر دریایی شرط ضمنی هر قرارداد است.
- در هر بیمه نامه، خواه سفری، زمانی یا مختلط، قانونی و مشروع بودن موضوع بیمه شرط ضمنی دیگر قرارداد بیمه است.
در خصوص تضمین قابلیت دریانوردی کشتی، در موردی که خطرات احتمالی بندر موضوع بیمه باشد قابلیت رویارویی کشتی با خطرات احتمالی بندر جزو شرایط ضمنی هر قرارداد بیمه تلقی می شوند، و در صورتی که سفر دریایی انجام شود قابلیت دریانوردی کشتی برای شروع هر مرحله از سفر دریایی نیز جزو شرایط ضمنی قرارداد بیمه است.
اما در یک قرارداد بیمه زمانی قابلیت دریانوردی کشتی در هر مرحله از سفر دریایی جزوه شرایط ضمنی قرارداد بیمه محسوب نمی شود لذا اگر با علم بیمه گذار، کشتی فاقد قابلیت دریانوردی عازم سفر دریایی شود بیمه گر مسئول جبران خسارات ناشی از عدم قابلیت دریانوردی خواهد بود.
در یک قرارداد بیمه دریایی خوب قابلیت دریانوردی کالا جزء شرایط زمانی قرارداد بیمه نیست. چنین تضمینی ضرورت ندارد برای اینکه بیمه در مقابل خطرات دریایی احصا شده در قرارداد بیمه اعمال می شود. لذا در صورت عدم قید شرط خاصی بیمه گر مسئول تلف یا خسارت ناشی از عیب ذاتی نخواهد بود.
در خصوص تضمین قانونی و مشروع بودن موضوع بیمه حسب قوانین داخلی کشورها و نیز تعهدات بین المللی اقدام می شود . اما در صورتی که وجود یک قانون خارجی واجد اثر بر ریسک مورد بیمه باشد و فرض شریک بودن بیمه گر در ریسک مرسوم نباشد باید موضوع قانون خارجی و اثر نامطلوب آن به اطلاع بیمه گر برسد تا بتواند متعاقب این علم و آگاهی مبلغ بیمه را تعدیل نماید.
موضوع بیمه ممکن است در هنگام صدور بیمه نامه قانونی باشد ولی تغییر شرایط ممکن است آن را غیرقانونی کند. به عنوان مثال یک کشتی از بندر الف که دارای تابعیت کشور صاحب بندر است عازم بندر ب میشود و هنگامی که در حال دریانوردی در دریا است بین کشور الف و ب جنگ اتفاق میافتد و مقام های کشور الف بیانیه ای صادر می نمایند که به موجب آن تجارت بین اتباع کشور الف و ب غیر قانونی اعلام می شود؛ نتیجتاً کشتی حامل محموله بر اساس اعلامیه کشور صاحب پرچم یکی از بنادر کشور الف هدایت می شود و سفر دریایی انجام نمی گیرد در اینجا چون به خطر جنگ پوشش بیمه ای داده شده بیمه گر مسئول جبران خسارت و تلفات وارده به بیمه گذار است .
بدون دیدگاه