فرجام خواهی از احکام حقوقی
فرجام خواهی روشی فوق العاده در اعتراض به رای دادگاه ها می باشد که مرجع رسیدگی به آن، دیوان عالی کشور است. در این نوشتار برآنیم تا به بیان توضیحات کاربردی پیرامون این روش بپردازیم.
فرجام خواهی از احکام حقوقی
فرجام خواهی
همانطور که بیان شد، فرجام خواهی روشی فوق العاده برای اعتراض به رای دادگاه است که مطابق با آن رای مورد درخواست فرجام با موازین شرعی و مقررات قانونی تطبیق داده می شود. دیوان عالی کشور نسبت به دادخواست فرجام خواهی رسیدگی خواهد نمود، که با تایید و یا نقض رای مورد درخواست فرجام، وظیفه خود که نظارت بر حسن اجرای صحیح قوانین است را انجام می دهد.
رسیدگی به فرجام خواهی توسط دیوان عالی کشور به این صورت است که یا رای مورد اعتراض را تایید می نماید و یا آن را نقض نموده و به شعبه صادر کننده رای یا شعبه همعرض ارجاع می دهد زیرا رسیدگی مجدد به ماهیت دعوا از وظایف دیوان عالی کشور محسوب نمی گردد. بلکه تنها رای صادره از سوی دادگاه را از جهت انطباق آن با موازین شرع و قانون، مورد برسی قرار خواهد داد . تفاوت تجدید نظر خواهی و واخواهی با فرجام خواهی نیز ازاین منظر می باشد. چراکه در تجدید نظر خواهی، دادگاه تجدید نظر پرونده را دوباره برسی نموده و به آن رسیدگی می کند و حتی ممکن است رای جدیدی صادر کند که در تناقض با رای پیشین باشد.
آرا و احکام قابل فرجام خواهی
بنابر اصل قانونی، احکام صادره از دادگاه ها، در مرحله تجدید نظر قطعیت می یابند و امکان اعتراض مجدد نیز برای آن ها وجود نخواهد داشت. اما در برخی از موضوعات و دعاوی حقوقی، حسب اینکه صدور حکم توسط دادگاه تجدید نظر انجام شده باشد یا محاکم بدوی، قابلیت فرجام خواهی برای آن پیش بینی شده است. این احکام عبارتند از:
احکام صادره توسط دادگاه تجدید نظر
احکامی که در خصوص اصل و فسخ نکاح، نسب، طلاق، وقف و یا حجر صادر می شوند قابل فرجام خواهند بود.
استثنائات:
- در صورتی که صدور این احکام در دادگاه، مستند بر اقرار قاطع دعوا باشد
- حکم صادر شده مستند به رای کارشناس باشد که طرفین به صورت کتبی آن رای را قاطع دعوا قرار داده باشند
- طرفین حق فرجام خواهی را از خود ساقط نموده باشند
قرار های رد داداخواست، ابطال دادخواست، سقوط دعوا و یا قرار عدم اهلیت یکی از طرفین صادره از دادگاه های تجدید نظر، در صورتی قابلیت فرجام خواهی دارند که اصل حکم مربوط به آنها قابلیت رسیدگی فرجامی را داشته باشند.
احکام قابل فرجام دادگاه بدوی
مطابق قانون آیین دادرسی مدنی، برخی از احکام صادره از دادگاه های بدوی نیز قابل فرجام می باشند، مشروط بر اینکه این احکام قطعیت یافته و از این احکام واخواهی و تجدید نظر خواهی نگردیده باشد.
این احکام به شرح ذیل هستند:
- احکامی با خواسته بیش از 20 میلیون ریال
- احکامی که در خصوص اصل و فسخ نکاح، نسب، طلاق، حجر، حبس، تولیت، ثلث و وقف باشند
قرار های صادره از دادگاه بدوی از جمله قرار سقوط دعوا، عدم اهلیت یکی از طرفین، رد دادخواست، ابطال دادخواست که اصل دعوای آن ها قابل فرجام باشد.
فرجام خواهی تبعی
مطابق قانون آیین دادرسی مدنی نوعی دیگر از فرجام خواهی، تحت عنوان فرجام خواهی تبعی وجود دارد که طرح آن تنها از ناحیه فرجام خوانده علیه فرجام خواه امکان پذیر می باشد که ضمن پاسخ به لایحه فرجام خواهی از سوی فرجام خوانده طرح می شود.
مهلت فرجام خواهی
این مهلت برای افرادی که مقیم ایران هستند مدت زمانی 20 روزه پس از ابلاغ، و برای افرادی که خارج از ایران اقامت دارند، ظرف دو ماه از تاریخ ابلاغ حکم می باشد. در صورتی که فرجام خواه دارای عذری موجه برای تاخیر خود باشد، می بایست مدارک و مستندات عذر موجه خود را ضمن لایحه دفاعیه فرجامی خود تقدیم نماید.
چگونگی فرجام خواهی و مراحل آن
ثبت اعتراض فرجام خواهی از طریق دفاتر الکترونیک خدمات قضایی امکان پذیر بوده و فرجام خواه باید دادخواست فرجامی خود را به همراه لایحه فرجامی خود تنظیم نموده و در این دفاتر به ثبت برساند.
پس از طی این مراحل، دادخواست به شعبه صادر کننده رای فرجام خواسته ارسال شده و یک نسخه از لایحه و دادخواست مورد نظر به فرجام خوانده ارسال می گردد.
مهلتی 20 روزه برای فرجام خوانده درنظر گرفته شده تا بتواند پاسخ دفاعیات فرجام خواه را به صورت کتبی تنظیم نموده و به دادگاه صادر کننده رای فرجام خواسته تقدیم نماید. بدین ترتیب پرونده به یکی از شعب دیوان عالی کشور ارسال گردیده تا به آن رسیدگی شود.
در صورت نیاز به مشاوره در خصوص موضوعات پیرامون فرجام خواهی، با وکیل متخصص در این امر با شماره ٠٢١٢٢٢٢٧۵۵١ تماس حاصل فرمایید.
سروش سلامیان وکیل پایه یک دادگستری مرکز
بدون دیدگاه